Film zawiera migawki z otwarcia mojej galerii na rue Quincampoix w Paryżu jesienią 1989 roku, zainaugurowanej wystawą obrazów Beksa. Ponieważ promocja Mistrza w Paryżu w wynajętej galerii „Valamy” była już niemożliwa, bo zmarł jej właściciel Jan Leszczyński, trzeba było zbudować sobie samemu galerię. Tak więc wynająłem lokal w stanie surowym, bez tynków, bez światła, bez wody i z klepiskiem zamiast posadzki, a który dawniej, gdy jeszcze istniały Hale, służył za dojrzewalnię bananów. Miał on tylko tę dobrą stronę, że znajdował się na ulicy, na której od niedawna umieściło się ponad dwadzieścia nowych galerii sztuki, bo ulica znajdowała się tuż obok Centrum Pompidou. Porobiłem wszystkie prace, by stworzyć miejsce godne geniusza Mistrza. Budowa była pasmem męki, bo rzemieślnicy, którzy mi ją budowali, byli niesolidni. Tak więc znalazłem się w sytuacji, w której miałem już wydrukowane zaproszenia i ustaloną datę wernisażu inauguracyjnego, a prace nad budową były nieskończone. Toteż musiałem siedzieć godzinami na chodniku obok budowy i poganiać robotników, by przyspieszyli tempo. Skończyli dosłownie w przeddzień wernisażu.