-
30.10.2006, 21:56
Jeśli prawdą będzie to co zapowiadają nam naukowcy, że za kilkadziesiąt lat zwali się na świat katastrofa ekologiczna, która będzie przyczyną śmierci setek milionów ludzi, to sądzę, że malarstwo Beksińskiego stanie się wówczas równie symbolicznym przeczuciem, jak przeczuciem był "Krzyk" Muncha, którego postać nosiła (na jednej z wersji) posiak, taki jakie w kilkadziesiat lat potem mieli nosić więźniowie z obozów koncentracyjnych.

Ciekaw jestem, co o tym myślą dziś młodzi fanowie Beksińskiego, którzy za owe kilkadziesiąt lat będą właśnie tymi, na których zwalą się susze, powodzie, głód, ucieczki milionów przed śmiercią, a w związku z tym wojny i przemoc?

Ja natomiast jestem szczęśliwy, że mnie już wtedy nie będzie. Mój wiek gwarantuje mi śmierc jeszcze w czasach pokoju, spokoju i braku niepokoju. Wprawdzie nie pamiętam wojny, nigdy nie zaznałem głodu, nie musiałem uciekać przed powodziami lub cierpiałem na brak wody do picia, ale łatwo to sobie wyobrażam po tym, co się ogląda w mediach.

Toteż nawet za cenę poznania tego, co było w głowie Beksa w trakcie malowania jego apokaliptycznych wizji, nie chciałbym dożyć czasów, których dożyją (ale czy przeżyją?) młodzi miłośnicy sztuki naszego geniusza